Mokums

Toon Lachterop is overleden

"Ik zeg het precies zoals het is"
Toon Lachterop
24 januari 1935 - 13 juli 2011

Toon Lachterop was uitbater van café De Jordaan op de hoek van de Elandsgracht en de Eerste Looiersdwarsstraat. Was, want ome Toon is op 13 juli 2011 overleden.

Ik kende ome Toon niet goed, wel intens. Ik kende hem ook niet lang maar wist wel wat voor vlees ik met hem in de kuip had. Jordanezer vind je ze haast niet meer. Ja, Jan de Bie, zijn eeuwige rivaal, ook zo'n ruwe bolster blanke pit.

De getoonde foto is van Bastiaan van Schaik

Toon Lachterop mankeerde niets toen ik hem twee jaar geleden leerde kennen, dat kwam door iets zakelijks dat er hier verder niet toe doet. Ome Toon zag ik in actie tijdens zijn eigen feestje, het Elandsgrachtfestival, recht voor de deur van zijn eigen café. Toon kon zich opwinden dat ze bij Albert Heijn een blikkie bier gingen halen om dat voor zijn tent op te staan drinken terwijl ze genoten van de artiesten die hij had ingeuurd.

Je kan er van denken wat je wilt maar hij had wel een punt. Hoe kun je nou een buurt gezellig en bruisend houden als je publiek te gierig is om een biertje bij je te kopen. Maar gelukkig waren er genoeg stamgasten die Toon en zijn familie wel een warm hart toedroegen.
Tegen mijn Carrie zegt die schooier van een Toon "hou jij nou van die kerel?", nou is mijn Carrie ook een plaatje en ik een vergissing van de natuur maar goed, Toon moest even een punt maken. "Pas op he Toon, want ik zet je zo ondersteboven in die kliko", was mijn repliek. We waren vrienden voor het leven.
Dat biertje wat ik zo eens in de tijd kwam halen streepte hij weg tegen mijn eerdere steun.

Maar Toon werd ziek. In Benidorm. Daar lag hij maanden in het ziekenhuis en was dan weer thuis in zijn tweede huis, daar in het verre Spanje. Uiteindelijk moest hij toch eens terug naar Nederland en toen ging het mis. De slagers deden hun vernietigende werk en Toon was na twee weken 'op'.
De familie achterlatend in één grote treurnis want Toon werd in Spanje prima verzorgd maar wilde ook graag in zijn Mokum zijn.

Ome Toon had Jordanees bloed.

Zaanlandse Wielerclub

In Memoriam Toon van Lachterop
24 januari 1935 - 13 juli 2011
Oud-voorzitter en Lid van Verdienste van wielervereniging DTS.

"Ik zeg het precies zoals het is..!" Een ieder die ooit met Toon van Lachterop in een bestuur heeft gezeten of met hem in discussie raakte, herkent onmiddellijk deze gevleugelde uitspraak van hem. Daarmee gaf hij zelf ook duidelijk aan wat voor type hij was. Nimmer maakte hij van zijn hart een moordkuil, terwijl datzelfde hart ook altijd op het uiterste puntje van zijn tong lag. Je hield van hem of absoluut niet! Toon was een man die je moest kennen. En degene die hem goed gekend hebben zullen het beamen, dan had je een gouwe aan hem. Mensen die met hem in de clinch lagen, daarvan durf ik te zeggen dat die hem niet goed kende of begrepen. In zijn jonge jaren een uitstekende wielrenner, met name in zijn Nieuwelingen periode. Toen wist hij heel veel koersen te winnen.

Hij kende zelfs het genot van een echte fanclub, wat veel 'grote' renners heden te dage nog node moeten missen. Hij kwam het DTS-bestuur binnen als secretaris ten tijde van voorzitter Wim Muilwijk. Na Gerard Ammeraal zou Toon zelf de voorzittershamer ter hand nemen en zou hij twee periodes dat ambt bekleden. Van 1978 tot 1981 en van 1984 tot 1986. Zelf heb ik het genoegen gehad om een paar jaar als tweede voorzitter naast Toon te fungeren. Dat was in de periode dat het clubhuis in gebruik werd genomen. Ik stond met hem aan de wieg van de Omniclub DTS. In die dagen hebben we samen heel serieuze gesprekken gevoerd, waarin ik hem steeds beter leerde kennen.

Door omstandigheden heb ik hem ook van nabij mee mogen maken in de prive-sfeer. Toen leerde ik als het ware een 'derde kant' van Toon kennen, waaruit ook zijn veelzijdigheid naar voren kwam. Steeds meer kwam toen ook het type 'ruwe bolster, blanke pit' bij hem naar boven.
Toon was er alleen de man niet naar om dit soort gevoelens te uiten! Maar hij had ze wel degelijk. De laatste jaren was hij vrijwel dagelijks in cafe De Jordaan aanwezig op de Elandsgracht. Het cafe van zijn kinderen, waar hij zo mee verknocht was. Het ging de familie goed, het cafe, een huis in Spanje, genieten van en met elkaar.
Tot dat Toon plotseling ziek werd. Volksziekte nummer een had beslag gelegd op zijn lichaam. De ziekte wist het lijf van de oud-wielrenner Toon van Lachterop stukje bij beetje, maar wel categorisch en systematisch, volledig te verwoesten. Toon werd de kans om er tegen terug te vechten niet gegund. De afsluitende etappe van zijn bewogen leven werd sterk ingekort. Een bijzonder mens werd in een klap voor velen een herinnering.
Ik zal hem altijd blijven herinneren als een vriend, een bijzondere vriend zelfs, waarvan ik het een voorecht noem hem gekend te hebben. Ik wil afsluiten met een simpel "Dag lieve Toon" of anders op de wijze waarop mijn dochter dat vroeger zou zeggen, en Toon altijd glimlachte. "Dag ome Toot!" Greet en de verdere familie veel sterkte de komende tijden.

Namens DTS en de Club van Honderd,

Gerrie Hulsing

Willem Holleeder en Lange Frans in 2012 op terras bij café de Jordaan
(deze foto mag je niet kopiëren, er zit auteursrecht op
Ferry de Kock verleende mij toestemming de foto hier te plaatsen)

Viskraam ontploft

Maar even alle gekheid natuurlijk op een stokkie, buurtbewoners werden rond half twee in de nacht van zaterdag op zondag opgeschrikt door een enorme knal. De brandweer was snel ter plaatse om de brand te blussen. Van de kraam was niets meer over.

Door de knal gingen van tientallen winkelpanden en woningen in de nabijheid de ruiten kapot, zo meldde de politie.

>>> VISKRAAM AMSTERDAM NOORD DE LUCHT IN