Mokums

RaRa, staat dat voor René Roemersma?

De Revolutionaire Anti-Racistische Actie baarde opzien door aanslagen op de Makro te plegen waarna die zich terugtrok uit Zuid-Afrika. De vraag was en is: 'wie zit er achter RaRa'?

Voorman van het eerste uur is René Roemersma, maar voorman van wat? Een hele ondergrondse groepering die het gemunt heeft op kapitalistische instellingen of een idealist met wat persoonlijke motieven?
De aanslagen van RaRa waren effectief maar tegelijkertijd ook supersimpel. 's nachts een brandende fles benzine naar binnen bij de Makro, slachtoffers kunnen er niet vallen en de dader kan ongezien komen en gaan. Je moet alleen je mond weten te houden. En dat kon Roemersma.

1984
RaRa doet voor het eerst van zich spreken. Er werd een bommetje tot ontploffing gebracht bij het Van Heutszmonument. Later was de Makro aan de beurt maar ook Shell werd vanwege de belangen in Zuid-Afrika een vaak bezocht doelwit. Overigens valt zeer te betwijfelen of alle acties toegeschreven mogen worden aan RaRa want volgens mij is RaRa niets meer en niets minder dan slechts één man: René Roemersma.

RaRa = René Roemersma
Ik heb hem gekend, zij het sumier. Wij werkten bij hetzelfde bedrijf, ik heb hem dingen horen zeggen die ik later koppelde aan de aanslagen bij de Makro. René was een rebel, niet vies van geweld.

Voor mij stond het toen en nu nog steeds vast dat de naam RaRa niet voor niets was gekozen, de dubbele R verwijst duidelijk naar de eerste letter van zijn voor- en achternaam. Er is ook nooit iemand aangehouden, behalve René zelf.
De groepering is ook nooit opgeheven, iets wat eigenlijk wel gebruikelijk zou zijn geweest omdat ondergrondse bewegingen vaak leden hebben die elkaar niet kennen, door een officiële staking van de activiteiten af te kondigen weet iedereen de stand van zaken.

Als je alles alleen doet hoeft dat niet.

18 en 25 november 2010 - bekentenis wat geen bekentenis is
Het VPRO programma 'Andere tijden' zend een tweeluik uit over de 'explosieve idealen van RaRa'. In die uitzending zie je René terug zoals ik hem ken, spelend met de waarheid maar uiteindelijk de echte waarheid in het middenlatend.
René zegt dat hij geweld propageerde maar niet beleidde. Hij kijkt wel uit. Achteraf zeggen dat je toenmalig geweld steunde zegt nog niet dat je zelf iets hebt gedaan. Daar dacht een rechter ooit anders over maar een latere magistraat wéér anders, René werd uiteindelijk slechts voor een kleine vergrijp definitief veroordeeld.

RaRa opgepakt, maar niet heus
Op 11 april 1988 valt de Amsterdamse politie een aantal kraakpanden binnen en arresteert acht personen, alleen René kan wat worden aangewreven. Een vormfout leidt een debacle voor justitie in want alleen voor een mislutke aanslag waarbij een vingerafdruk van hem werd gevonden wordt hij veroordeeld tot de tijd die hij in voorarrest had gezeten.
Eerdere en latere aanslagen die aan RaRa werden toegeschreven zijn nooit opgehelderd.

In de uitzending van 'Andere tijden' kun je je mensenkennis de vrije loop laten, René ontkent niets maar lacht weer schuchter zoals ik hem nog van destijds ken. Dat zijn naam nu weer opduikt verbaasd me niets want volgens mij geniet hij daar van.
René kan goed zijn kop houden en geeft net voldoende om de mythe in stand te houden. Een sage waar hij zelf onderdeel van uitmaakte, hij vervulde de hoofdrol en de bijrollen want volgens mij waren er wel wat meelopers maar die kenden René totaal niet, evenmin dat hij hen kende.

Voormalig Groenlinks kamerlid Anton Johan Wijnand Duyvendak (eigenlijk heet hij Duijvendak, roepnaam Wijnand) en enkele journalisten worden lange tijd beschouwd als leden van de groepering maar nimmer is daarvoor bewijs gevonden, Omdat Duyvendak enkele jaren geleden zijn werk als volksvertegenwoordiger moest neerleggen omdat hij ooit ergens had ingebroken staken de geruchten opnieuw de kop op.
Duyvendak en Roemersma hadden een aantal 'overlappende' kennissen in de krakerswereld, zoveel is wel vast komen te staan maar als dat alles is?

Duyvendak, een lastige jongen, dat wel
In 1987 houdt de politie in Overijssel een auto aan waarin Wijnand Duyvendak zit, die verkeerd in die tijd in krakerskringen in Amsterdam. De inzittenden gedragen zich verdacht en komen nerveus over. De politie laat de auto gaan maar besluit er een recherche-auto in burger achteraan te sturen maar die raakt de auto, met dus onder andere Duyvendak erin, kwijt. "we zijn gelost en de mist speelde ons parten", zou een rechercheur later zeggen.
Die nacht wordt er een aanslag gepleegd op een militaire zendmast op de Overijsselse Lemelerberg maar geen enkel spoor zou naar Duyvendak lopen.

René was een held voor links Nederland, toen hij vast zat werden er regelmatig protestbewegingen georganiseerd waarbij Duyvendak vaak prominent aanwezig was. Na zijn aftreden in 2008 zou Duyvendak verklaren dat hij de aanslagen van RaRa veroordeelde, dat staat in schril contrast tot zijn getoonde sympathie aan het adres van Roemersma.
Immers, René zat vast en er was bewijs maar toch liep Duyvendak voorop om hem te steunen.
Maar nogmaals, er was en is geen enkel bewijs en ik geloof dus ook niet dat er meer leden waren dan alleen René Roemersma. Ik denk dat Duyvendak en c.s. best wel wat uitgevreten hebben maar dat er van een georganiseerde beweging geen sprake was.

Waarom praat Roemersma nu?
De aanslagen van 1984 tot en met 1986 zijn bijna allemaal verjaard, latere aanslagen weet ik niets van, ik zit er niet diep genoeg in maar die op de Makro zijn ongetwijfeld gepleegd door René Roemersma.
Het dossier van de AIVD (toen de BVD) zal in dezelfde richting wijzen. René is voorzichtig en speelt met woorden, vergezeld van een grijns.

Zijn grimas in de documentaire van de VPRO zegt boekdelen maar dat is nog geen bewijs.

Ook na de uitzendingen wordt regelmatig de naam van Duyvendak genoemd. Ik denk voornamelijk omdat het een van de weinigen is die we van naam kennen. Ik ken een 'belhamel' uit de Nieuwmarktbuurt die nu ook gewoon bestuurder is, maar weinigen buiten het centrum van Amsterdam kennen zijn naam.

NRC Handelsblad publiceerde ooit een open brief van George Verberg (ministerie van Economische Zaken) die Duyvendak beschuldigde van het aanzetten tot het terroriseren van hem en zijn gezin midden jaren tachtig.
In het links-radicale blad Bluf! werd operoepen om hoge ambtenaren die betrokken waren bij de eventuele bouw van nieuwe kerncentrales te intimideren. Duyvendak was redacteur bij Bluf! en publiceerde de adressen van die ambtenaren. Deze gegevens waren in 1985 gestolen tijdens een inbraak bij het ministerie van Economische Zaken waarbij Duyvendak aanwezig was (zelf door hem toegegeven.)

"Ik vond dit soort acties altijd legitiem", vertelde Duyvendak het opinieweekblad Elsevier nog enkele dagen voor zijn aftreden. "Dit feit is verjaard, ik maak me er niet druk om".

Maar tegen Femke Halsema zei hij iets heel anders enkele dagen later. Halsema sprak van een 'politieke fout', omdat hij dit soort acties destijds legitiem vond maar nu tot andere inzichten was gekomen. In reacties daarna liet Duyvendak zich genuanceerder uit maar toen was het al te laat, hij stapte op want hij was niet langer geloofwaardig. Het weglaten van het woordje 'destijds' is hem in feite fataal geworden.

Gokken?

Wat is de klus? Ze willen dat hij een roulettetafel voorziet van magneten, elk nummer in de bak moet worden voorzien van een plaatje metaal van verschillende diktes. Ook zit er een afstandsbediening bij. De bedoeling wordt mijn oom al snel duidelijk.

Je moet op afstand het balletje daar terecht laten komen waar jij hem wilt hebben. Het balletje komt iedere keer daar terecht wat je op de afstandsbediening intikt.

>>> ...Gokken, het kan in Amsterdam...