Mokums

Max Tailleur

Mozes Tailleur werd op 12 juni 1909 in Amsterdam geboren en overleed in zijn toenmalige woonplaats Amstelveen op 12 oktober 1990. 'Max' Tailleur was de koning van de Joodse moppen die vaak over 'Sam en Moos' gingen.

Max was altijd al de getapte jongen, het werken zat hem ook niet echt in het bloed dus maakte hij van de nood een deugd. Diverse malen probeerde hij het als handelsreiziger, maar hij was meer met grappen en grollen bezig dan met het aan de man brengen van de handel.

In 1926 werd Max diamantslijper in het bedrijf van een oom in Antwerpen, maar ook dat was van korte duur.

Hij vond werk als zanger in een theaterkoor. Hij moest veel uren maakte voor weinig geld, dat brak hem uiteindelijk op en Max werd ziek.
Terug bij zijn moeder in Amsterdam ging hij teksten schrijven voor anderen, daar verdiende hij weinig mee waardoor hij een arm bestaan leefde.

De oorlogsjaren
De crisis hakte er flink in en Max dacht het nog maar eens als diamantslijper te moeten proberen bij zijn oom in Antwerpen. De oorlog brak uit en Max sloot zich aan bijn het verzet. Hij probeerde naar Engeland te komen maar belandde uiteindelijk in Zwitserland.
Op het eind van de Tweede Wereldoorlog trad hij op voor de militairen en werd hij stafmedewerker van Prins Bernhard. Het zou tot 1952 duren voordat Max echt succes kreeg, dat was met 'De Doofpot', hij lepelde in rap tempo op geheel eigen wijze talloze moppen op. Op grammofoonplaten en in boekjes vertelde hij zijn moppen die jarenlang gretig aftrek vonden.

In 1969 treed hij voor het laatst op maar niet lang daarna zal hij met een geweldige vondst Nederland verbazen, hij begint de 'geinlijn'. Via een telefoonnummer kon je 'de mop van de dag' beluisteren.

Het einde nadert
In 1936 was Max getrouwd met Vic, zij was bij hem in Zwitserland en stond hem tot haar plotselinge dood in 1990 bij. Max had reuma en suikerziekte en mistte zijn vrouw, hij stierf twee maanden na Vic. Max Tailleur is 81 geworden.

De oorlog maakte diepe wonden bij Max Tailleur
Hij praatte nooit over de oorlog maar veel van zijn vrienden en familie zijn in de vernietigingskampen van de Duitsers omgekomen. Zijn leven kenmerkt zich dan ook door 'pijn en gein'. Max lijfsspreuk was 'lach om niet te huilen'.

Max was uniek want een opvolger heeft hij noot gekregen. Hij liet 50.000 moppen na. Tijdens zijn leidzame leven had Max aandacht voor de zieke mens. In 1967 richtte hij de stichting 'Beter met Max' op, dat werd later de Max Tailleurstichting. Door het inzamelen van oude kleding haalde hij geld op voor mensen met reuma.
Toen de Max Tailleurstichting noodgedwongen moest stoppen vanwege onenigheid in het bestuur richtte hij een nieuwe stichting op: 'Geef Max de zak', hij liet legen zakken huis aan huis verspreiden, men zette de zak voor de deur die door de stichting van Max werd opgehaald.

Sam en Moos
Sam en Moos lopen door de Kalverstraat.
Sam ziet een spiegel op straat liggen.
Hij pakt de spiegel op en kijkt erin en zegt:
"He, die gozer ken ik!"
Waarop Moos de spiegel afpakt en ook erin kijkt en zegt:
"Ja logisch, dat ben ik!"

Wie volgt Max op?
Een mop vertellen is een ding, ze uit je mauw schudden een andere. Er is eigenlijk nooit iemand opgestaan die Max Tailleur ook maar enigszins kon benaderen.

Blauwe Hein van Barrie en Babs reageert op dit artikel
Max' talentenjacht om 'n opvolger te vinden liep op niets uit, en met hem stierf in 1990 een genre dat ie eigenlijk zelf had gecreëerd.
Buitenlandse artiesten met Joods repertoire vertelden in die jaren hoofdzakelijk witzen met (absurde) gein, maar Max had ook veel pikante moppen, en daar werd zeer neerbuigend over gedaan - met name vanuit Joodse kringen, die meenden dat het anti-semitisme zou opwekken.

Jaren later werkte ik voor 'n Amsterdams huis-aan-huisblaadje, en de baas wilde 'n moppenrubriek. Ik stelde voor om de beste Sam & Moosmoppen te plaatsen. De rubriek stond er slechts eenmaal in, want er viel onmiddellijk een klaagbrief op de mat: Sam & Moosmoppen zijn stigmatiserend en als we er geen 'Jan en Keesmoppen' van maken, benadert de klager onze adverteerders. M'n baas accepteerde het voorstel onmiddellijk, en ik zei: 'Joodse gein met Jan en Kees? Zoek maar fijn 'n ander voor die ongein.' Einde rubriek.

Max is overigens niet de uitvinder van een moppenlijn. In 1953 startte de Amsterdamse student H. van der Klift de 'Narrofoon' aan de Minervalaan. Uit 't microfichearchief van Het Parool d.d. 01-08-1953 het bericht hieronder.

Jopie Loos: dank 'Blauwe'

Willem Holleeder

...met Willem Holleeder sprak ik over triviale zaken totdat we over de Wallen kwamen te spreken. Ik ken daar een coffeeshophouder die wordt afgeperst en een cafébaas die er voor vluchtte.

Waarom weet ik niet maar ik begon over de afpersingen. Daarop viel Holleeder stil, keek me gedurende minuten aan alsof hij mij scande...

>>> meer over Amsterdamse criminelen...

Geen Website? Voor kleine bedrijven in Amsterdam heb ik een totaalproduct, ik maak persoonlijk met u goede en eerlijke afspraken voor een succesvolle website. >>> KLIK HIER <<< Wat En Waar? De Jordaan Mokums Mataglap - knettergek Heuler - meeprater Mansjen - geld ophalen Jeremiade - oeverloos gezeur Kaskenade - druk maken om niets, ophef  >>> PLAT AMSTERDAMS <<< Wat blaadjes Happy Ending niet en wel wat je denkt Parkeerplaats Amsterdam niet echt eenvoudig Oudste huis van de stad is dat wel zo? Keizerskroon Rood, blauw of toch goud? De Lommerd snel geld lenen Nieuwsbrief schrijf je gratis in