De Wallen op de schop, maar er is hoop
Wellicht zeg je "hoop is er altijd", daar ben ik het mee eens. Ik krijg wel eens te horen dat ik kritisch ben en veel van anderen en mijzelf
verg, maar ik zie dat als positief, opbouwend, je probeert het beste uit de mens te halen, en ach, Jopie is tenslotte ook maar een mens.
Het beste ergens uithalen is hopen dat het beter gaat.
Met websites als www.dedokwerker.nl,
www.jordaanfestival.nl en MokumsNL probeer ik de aandacht te vestigen op
onderwerpen die mijzelf interesseren en waarvan ik hoop (heb je hem weer) dat anderen dat ook leuk of interessant vinden.
Zo zou ik wel eens willen weten wie Anne Frank verraadde en waarom een brug heet zoals die heet, met muziek uit de Jordaan heb ik ook iets.
Het is misschien nostalgie of een ziekelijke neiging tot dat verheerlijken wat velen als afgrijselijk beschouwen maar gelukkig heb ik
ook veel medestanders.
Tante Leen en Willy Alberti gaan nooit dood, ze hebben het tijdelijke voor het eeuwige verruild en hun geluid zal dan ook altijd door
de straatjes van de Noord en Zuid Jordaan schallen. Misschien wel het enige dat deze twee Jordanen verbindt. In deze conclusie ligt mijn
eerste tip verscholen!
Aan de reacties te lezen is voor velen de Tweede Wereldoorlog nog lang niet voorbij, er is ook enorm veel materiaal dat de verschrikkingen
uit de jaren 40-45 toont en er worden nog steeds dossiers gelicht waardoor nieuwe inzichten ontstaan. Met MokumsNL is dat
niet anders. Vanuit alle hoeken en gaten krijg ik reacties en bijdragen voor de site. Maar waar zoekt men nu eigenlijk op zodat ze uitkomen
bij mijn site?
Het mooiste is natuurlijk als je duizenden bezoekers per dag hebt omdat zij nu juist jouw site uitzoeken om nuttige informatie te vergaren.
Begin van MokumsNL
Waarom ik een paar jaar geleden met deze site begon weet ik nog goed. Ik zag tal van sites met dezelfde oppervlakkige informatie over
Amsterdam en mistte de feitjes en achteraf straatjes. Het leek alsof al die 'Amsterdamse' sites geschreven werden door niet-Amsterdammers.
"Dat kan ik beter", dacht ik. Oef, daarmee legde ik een druk op mijn schouders want ook vandaag de dag nog zoek ik naar dat bijzondere,
net
dat wat een ander niet weet en dus wellicht op mijn site graag wil lezen.
Maar het moet een mix zijn. Een 'feest der herkenning' moet de site ook zijn, je moet je er thuis voelen, ook al woon je aan de overkant van
de plas of in Zuid-Afrika. Inmiddels krijg ik dus uit alle windrichtingen reacties en breidt mijn 'ouwe Mokumse gabbers' kring zich danig uit.
Hernieuwde vriendschappen ontstaan er zelfs met mensen die ik al tijden niet meer gezien of gesproken heb.
Is dat een doel op zich?
Zou zo maar kunnen, mijn vriendschappen zijn sterk aan erosie onderhavig, 'uit het oog uit het hart' is iets wat inderdaad wel bij mij past. Ik
maak snel nieuwe vrienden maar zet ze net zo snel weer aan de kant. Niet met opzet, maar een verplaatsing van locatie brengt dat nu eenmaal met
zich mee.
Met een blog, website of social media account doe je snel nieuwe indrukken en daar mee kennissen op. Want dat zijn het, kennissen. Ik heb
kennisen die mij als hun vriend zien maar daar is toch echt meer voor nodig, ik ben niet arrogant maar realist, hoe snel wisselt men
'vrienden' in? Heel snel vrees ik. Daarom is het hebben van 'veel vrienden' simpelweg ook ondoenlijk, ondraaglijk misschien zelfs wel.
Maar kennissen zijn ook veel leuker, want minder gecompliceerd en zeker niet veeleisend. Het verwachtingspatroon is lager dus hoef je ook niet
doorlopend moeite te doen een kennis blijvend aan je te binden en als het je uitkomt noem je hem 'vriend'.
Eigenlijk misbruiken we vriendschappen, mijn advies: downgrade een vriend die verder weg woont dan tien kilometer tot
'een goede kennis' en de relatie verloopt veel soepeler.
Met andere ogen
Zo ook is het met een website. Soms heb ik een zeer warm contact met iemand die oud is, net zo vaak en graag lees ik de tweets van een tiener
die denkt dat de hele wereld tegen haar is. Mij ermee bemoeien doe ik niet, ik ken mijn grenzen. Als ik met Klaas aan de borrel zit en over
de oorlog praat hang ik aan zijn lippen. Als ik met Anton een te grote zak patat bestel of met Tom via skype zit te babbelen heb ik daar
evenveel plezier aan. Dat is geen oppervlakkigheid maar 'brede interesse'.
Terug naar mijn website. MokumsNL staat vaak bovenaan in Google, dat heeft voor een groot deel te maken doordat ik altijd mijn eigen teksten
schrijf en baseer op alles wat ik zie en lees. Vaak zie je in Google verschillende websites met hetzelfde doorgekopieerde artikel.
Google probeert hier wat aan te doen door 'unieke content' de voorkeur te geven. Kortom, wees origineel.
Maar toen ik over de toekenning schreef door de Unesco van de titel 'werelderfgoed' aan de Amsterdamse grachten was ik de eerste in Nederland,
puur toeval, want ik zat 's nachts op de website van de Unesco toen in Brazilië de beslissing viel. Het tijdsverschil werkte in mijn
voordeel en net die nacht sliep ik slecht, iets wat mij zelden gebeurt.
Ik merkte daaraan dat ik dus niet alleen unieke content moest hebben maar ook snel moest zijn, je moet razendsnel informatie verzamelen en
omzetten in een 'eige stukkie'. Kranten hebben redacteuren, die hebben toegang tot veel bronnen en doen de hele dag niets anders dan
het Internet afstruinen. Daar ben ik wel eens jaloers op, dus
moet ik het wel zoeken in wat ook het uitgangspunt was van MokumsNL:
anders dan anderen.
Je moet dus niet alleen uniek en snel zijn maar ook nog eens de andere kant belichten, diepgang dus, zonder vervelend te worden.
Als ik mijzelf neem loop ik tegen een dilemma aan. Ik ben niet zo'n lezer, ik denk dat ik me goed kan verplaatsen in de gemiddelde
Nederlander, die wil snel en goedkoop kennis tot zich nemen, maar wel geboeid worden. Gratis kranten als Metro, Spits en De Pers deden het
goed maar waren ze tot op zekere hoogte niet uitwisselbaar?
De Pers maakte daar iets anders van en wat gebeurt er? De krant delft het onderspit. De luchtigheid lijkt te overleven. Als ik naar de
website van AT5 kijk krijg ik gemengde gevoelens. Aan de ene kant trekt het mij dat de atikelen kort en bondig zijn en bijdragen van lezers
ruimschoots aandacht krijgen. Aan de andere kant heeft deze site de commercie nodig, dat overheerst soms wel eens.
Ik snap dat echter goed. En zolang je maar regelmatig en snel unieke content aantreft blijf je terugkomen. Naast uniek, snel en apart moet je de
bezoeker dus niet overvoeren met storende elementen, dat is een lastige.
Naast alle aspecten die je vooraf kunt bedenken zul je research moeten doen. 'Meten is weten' is so true maar als je er niets mee doet
steek je tijd in statistieken zonder er consequenties aan te verbinden. Sommige dingen kun je vooraf weten, zeg op Twitter niet waar je
gaat lunchen, zeker niet als je met vriendinnen gaat, 'who cares'?
En als je onder je eigen naam publiceert (u weet wellicht dat Jopie Loos eigenlijk Johannes Lösscher heet) is het misschien niet altijd
even handig als je zegt wie je klanten zijn of wat je tussen het schrijven door doet. Voor beginnende digibeten misschien wel de beste tip:
een potentiële werkgever weet via social media sneller wat je uitvreet dan je moeder.
Naast uniek, snel, apart en gedoceert moet de inhoud van wat je met de digitale snelweg deelt dus ook terughoudend zijn; bescheiden. Want
waarom zou je op Twitter zeggen dat je gaat borrelen in café 'huppelepup' of eten in restaurant 'de bonte koe'. Een Moslim zal het
wellicht niet waarderen dat je een varkenspoot verorbert en een Katholiek heeft liever niet dat je de hele tijd 'jeetje' roept.
De bescheidenheid die je moet betrachten is een vorm van zelfbescherming en tevens een uiting van respect. Er wordt al zoveel bagger
geschreven en geroepen dat je ook nog eens positief opvalt als je zorgvuldig en respectvol bent.
Bij alles wat ik doe probeer ik mij te houden aan wat ik preek, maar soms schiet ook ik door. En aan de andere kant leer ik ook. En nu
kom ik op een hulpmiddeltje waar ik onlangs achter kwam.
Happy ending
Het slot van iedere pagina moet goed eindigen, de lezer moet een prettig gevoel overhouden aan een artikel, zeg maar een 'happy ending' dus.
Maar dan loop ik in gedachten over de Zeedijk, ik zie een massagesalon waarvan de uitbater overduidelijk van Chinese origine is. Aan de
deur hangt een niet mis te verstane boodschap 'NO HAPPY ENDING, SORRY'.
Oké!, denk ik dan, maar waar gaat dit over? Ik vergat het 'plaatje' totdat ik een documentaire op televisie zag over de aanpak van
de Amsterdamse prostitie door de gemeente Amsterdam. Jij en ik weten dat als je 'hier' druk het 'daar' weer opkomt, daar denkt de
gemeente een oplossing voor te hebben.
De docu toonde keihard aan dat er al geanticipeerd wordt op strengere eisen voor de seksindustrie. Veel Aziatische massagesalons bieden
'extra' diensten aan. Zo bleek in de uitzending een 'happy ending' niets anders te zijn dan dat de masseur of masseuse voor enkele tientjes
meer bereid is je van je door de massage opgedane opwinding af te helpen.
Verdere toelichting lijkt me overbodig en begeleidende beelden zouden van deze site een 18+ site maken en dat is niet mijn wens dus zeker niet
de bedoeling.
Ineens begreep ik dus wel het bordje. Ik schreef een stukje over de massagesalons in Amsterdam en gaf dit een ankerlinkje mee 'happy
ending'. Hoewel de tekst daar slechts ten dele over ging wordt mijn site sindsdien frequent bezocht door mensen die een bezoekje aan
Amsterdam willen brengen en daar een 'happy ending' aan willen vastknopen, ik vind het allemaal best.
De eseentie van dit alles is dat er dus nog voldoende mogelijkheden zijn om bezoekers naar je site te trekken, ondanks dat SEO
bedrijven met de handen in het haar zitten wat ze hun klanten nu weer moeten vertellen.
De clou van dit verhaal is dat je dus als SEO'er wel tegen een klant kunt zeggen wat hij moet doen, maar dat het meer dan ooit aan de
invulling eraan ligt of het succes inderdaad gaat komen. De klant moet veel tijd vrijmaken om goede teksten te schrijven. Daar waar
vroeger de pushtechniek (het 'duwen' van bezoekers naar websites) voldeed is nu de pulltechniek (bezoekers trekken door een goede
en unieke website te presenteren) van essentieel belang voor het succes van een website.
Bedrijven die zich specialiseren in het verzorgen van een website met goede content en contentschrijvers zullen de plek innemen van SEO
bedrijven. Schrijven is en blijft een vak apart. Er liggen dus geweldige kansen als u nu besluit een website te maken met unieke, actuele,
aparte en vooral niet storende teksten.
Een schrijver die kennis van SEO op de traditionele manier heeft kan net dat verschil maken tussen uw site en die van uw concurrenten,
er liggen dus kansen maar zie ze maar eens te vinden en te benutten.
Doe het zelf
Voor diegenen die direct aan de slag willen gaan heb ik het bovenstaande samengevat in 15 tips:
- zoek de niche
- wees onderscheidend, ook al zijn er anderen met hetzelfde aanbod
- weet wat je schrijft, kom authentiek over
- de lezer moet zichzelf herkennen dus verplaats je in je doelgroep
- doe niet alsof de lezer je vriend is maar hooguit een kennis
- verdiep je in alle ins and outs van wat je verkoopt
- vermijdt kopieergedrag
- verbindt mensen
- kom met random nuttige informatie
- zorg dat je actueel bent, dus kom snel met nieuwe informatie
- diepgang is noodzakelijk, maar alleen in grote lijnen en dat is geen tegenstrijdigheid
- vermijdt een overdaad aan storende elementen zoals banners en reclame
- wees bescheiden, doe niet alsof je het wiel hebt uitgevonden
- toon respect
- laat iemand met SEO ervaring uw teksten schrijven of beoordelen
Tot slot een 'overall' tip: als u weet wat uw concurrenten doen kunt u het altijd beter doen!