Mokums

Looiersgracht, Amsterdam

De Looiersgracht is een gracht in de Zuid Jordaan, hij begint aan de Prinsengracht en eindigt aan de de Lijnbaansgracht. Het is een kleine gracht die net geen deel uitmaakt van de bekende grachtengordel maar er dus wel direct aan grenst.

Parallel aan de Looiersgracht loopt de Oude Looiersstraat waarvan de Eerste, Tweede en Derde Looiersdwarsstraat zijstraten zijn die lopen vanaf de Looiersgracht tot aan de Elandsgracht (link.)

Geschiedenis
In vroeger dagen, we schrijven zo rond het begin van de zeventiende eeuw, was het bewerken van huiden van dieren een ambacht dat zich net buiten de stadsgrenzen bevondt. Zoals veel vrije beroepen die net achter de Prinsengracht uitgeoefend mochten worden en dan ook niet tot een van de gilden behoorden, was het 'looien' van leer broodnodig maar het vak had weinig aanzien. Er werden zuren bij gebruikt en dat had men liever zo ver mogelijk weg van het centrum.

Van de huid van dieren werd leer gemaakt voor hoofdzakelijk kleding en schoenen. Aan straatnamen in de buurt rondom de Looiersgracht, waar dus van oudsher veel leerlooierijen gevestigd waren, is nog steeds te zien dat er een veel dierenhuidenbewerkers zaten.
Zo kennen we de Elandsgacht, de Hazenstraat, de Elandsstraat, de Reestraat, de Runstraat, de Wolvenstraat en de Huidenstraat nog.

Met het verdwijnen van de gilden en ambachtbeperkingen namen de voorschriften voor oude ambachten toe. Daarmee verdween de productie van leer naar andere steden. Die trend zette zich door tot op de dag van vandaag want stond Spanje recentelijk bekend om zijn leerbewerking, ook daar verloor men markt aan landen buiten Europa door de strengere milieumaatregelen.

Leerlooien
Het dier in kwestie werd uiteraard eerst gevild, doorgaans ging het om runderen omdat daarvan de huid het dikst en sterkst is. Van de huid werden de vleesresten en haren verwijderd.
In de looierij stonden houten kuipen waarin de huiden werden gehangen om te weken, alle bacteriën werden door toevoegingen gedood. Na het drogen werden de huiden gewalsd om een overal dikke laag te verkrijgen, daarna werd het leer geschuurd zodat het een glanzende laag kreeg.

Anno nu
De Looiersgracht is net als veel straten en grachten in de Jordaan ten prooi gevallen aan de nieuwe bewoners van de stad. Er worden vermogens neergeteld voor appartementen in een gebied waar vroeger niemand wilde wonen vanwege de sterk vervuilende beroepen die er werden uitgeoefend.

Er is nauweliks nog bedrijvigheid te vinden op de Looiersgracht. De meeste levendigheid tref je bij Festina Lente, een gezellig buurtcafé op de hoek van de Looiersgracht en de Eerste Looiersdwarsstraat.

Looiersgrachtkerk, (Simon de Looier)
Aan de Looiersgracht 70 tref je een boekhandel, bijbelcentrum en evangelisatiepost van de Gereformeerde Gemeenten aan die 'Bij Simon de Looier' wordt genoemd.
Je kunt er binnenlopen voor een bakkie leut en op zondag zijn er samenkomsten om 10.30 en 17.00 uur.

Voorheen was dit een kerk, de Looiersgrachtkerk, maar omdat er op de Lauriersgracht ook een kerk van dezelfde gemeente zat was dit gebouw overbodig geworden en werd het verkocht. In 1933 kocht de Gereformeerde Gemeente het pand aan voor de huidige bestemming.

Vanaf 1999 wordt er op zondag weer een dienst gehouden door evangelist Krijgsman. Eenvoud en helderheid zijn kernbegrippen voor hem. Ook komen er regelmatig mensen op het orgel spelen en treden er koren op.

Jacob Hooy

Jacob Hooy begint als net 21-jarige in 1743 met de verkoop van kruiden en specerijen in een winkeltje dat hij huurde van de nonnen van het Betaniënklooster.

Schepen van de VOC uit de oost legden vlakbij de Nieuwmarkt aan dus was het niet zo goed dat Jacob deze handel koos.

>>> Jacob Hooy, meer dan een drogist