Wat is dat toch, dat als je mekaar totaal niet kent, soms elkaar wel kent maar absoluut niet mag, of
elkaar zelfs grondig haat maar toch drie keer aflikt? Dat kussen op de wang zou een vorm van beleefdheid
zijn maar in
veel gevallen is het verre van dat, afgrijselijk kan het zelfs zijn.
Zie je het voor je? Ongeschoren, de hele dag gewerkt, stinkend naar de zweet, broodje shoarma net
achter de kiezen en dan ziet hij ineens jou staan, die oude bekende, een buurvrouw of vage collega. Smak,
drie vette stinkende lebbers om je oren, als het even meezit kun je meegenieten van zijn lunch waarvan
hij een deel op je wangen achterlaat.
Ja, het wordt anders als er een vorm van genegenheid om de hoek komt kijken, maar dan kun je de kus altijd
later op de avond nog repeteren tot je een ons weegt.
Maar dan heb je ook nog van die feestjes, vooral als opa jarig is, dan komt 'tout la famille' die ouwe sok het beste
wensen terwijl ze eigenlijk denken 'wanneer rot je eens je kist in, oud lijk'. En maar smakken met opa, het
liefst met wat consumptie erbij dat hij oproggelt van onder zijn gebit. Alle tantes willen je ook nog wel even
aan de borst(en) drukken, 'wat een lekker ventje ben je toch', en baf, vliegen er weer drie kletsnatte
smakkerds richting je gelaat. Alsof ze je ter plekke op willen slurpen.
Er is geen ontkomen aan, tegenstribbelen helpt niet en protesteren al helemaal niet, dan wordt je al snel
bestempeld als 'outcast', "ze wil niet eens even lekker knuffelen met d'r favoriete oom". Alsof je een
verzoekschrift in drie-voud hebt ingediend om te worden aangerand door een troep bejaarden.
Maar dan 'vrienden onder elkaar'. Ik krijg inmiddels al zoenen van de vriendjes van mijn zoon, het moet
niet gekker worden. En dan is er nog niets gedronken, gerookt, gespoten of geslikt. Dat komt allemaal nog,
vrees ik.
Nee, zo vroeg in de avond blijft het bij plakwerk. Even lekker bacillen uitwisselen, "jij nog een
verkoudheidje of heb je recent al vlektyfus gehad?" In de kroeg is het niet anders, is het niet bij het binnenkomen,
dan toch zeker bij het weggaan. Mensen die je niet of nauwelijks kent, misschien zelfs voor het eerst
en het laatst ziet vinden het nodig je te bewateren.
Alsof je nog niet genoeg vocht tot je hebt genomen.
Lippendienst
En wat ook ergerlijk is, sommigen kunnen niet zo lang hun adem inhouden, vinden het nodig uit te ademen op
het moment dat jouw mond die van hen passeert om de andere wang te belippen. Die kortademigheid zou
strafbaar gesteld moeten worden, wat kun je wel allemaal niet binnen krijgen en weet jij veel wat die mond
een paar uur daarvoor heeft uitgevreten, je vraagt immers niet "waar is die bek van jou vandaag geweest"?
Maar ze raken met hun lippen wel bijna die van jou!
Je hebt ze ook die het verschil tussen links en rechts niet weten, jij begint op de ene wang maar laten zij
nou hetzelfde denken, voor je het weet heb je een frontale confrontatie te pakken, een natte hanglap die
nog net niet jouw edele mondje inglijdt. Nee, ik moet er allemaal niets van hebben.
Tijd voor actie
Afschaffen is een te lange weg te bewandelen, 'die hards' blijf je houden'. En waar anders dan in Amsterdam kun je
beginnen? Wij zijn trendsetters en eigenwijs, we weten het allemaal beter en zelfs import Amsterdammers
hebben we zover weten te krijgen dat ze Amsterdam 'je van het' vinden.
Dus we gaan het volgende eens proberen in te voeren: twee in plaats van drie kussen. Het scheelt slijtage
aan de nek, de kans op bacteriën, walging en misverstanden. En denk eens aan de tijdbesparing, scheelt toch een
derde, tel uit je winst!
Er was eens een tijd dat er in Amsterdam twee kussen werden gegeven, of dat uit luiheid was of omdat men
toen meer aan de persoonlijke hygiëne dacht weet ik niet maar oh, wat wens ik mij dat oude tijden
zouden herleven.
Niet de eerste actie tegen het drie keer zoenen
In 1994 begon een oude non uit Hengelo een actie tegen het drie keer zoenen. Zij vroeg een fabrikant
een button te fabriceren met de tekst 1x = genoeg; 2 x mag. De Telegraaf wijdde er een stukje aan: "Een kus
is iets moois, en mag niet ontaarden in een oppervlakkig gewoontegebaar. Drie keer langs andermans
wangen flodderen stuit me tegen de borst. Als ik vroeger mijn moeder of zusters kuste, was dat een
gebaar van oprechte liefde en geen loos gebaar."
En zo is het maar net!
Maar hoe is het elders?
We laten de Fransen maar beter buiten beschouwing, die zoenen niet twee of drie keer maar zelfs vier keer,
daar komt geen eind aan, voor seks is in zo'n relatie geen tijd meer. De Zwiters vinden minder dan drie
keer onbehoorlijk, die zijn waarschijnlijk bedwelmd door die Zwitserse tenenkaasjes dus moeten we die
flabberwangen ook maar vier keer tegenkomen, nou, voor mij even geen Zwitserland.
De skandinaviërs hebben het al koud genoeg, die zitten niet te wachten op speeksel dat kan opvriezen, die
geven je een hand en wegwezen. De Spanjaarden houden het bij tweemaal, maar dat kan te maken hebben met
dat ze daar wat klein van stuk zijn, het kost meer moeite bij je opponent te komen. De Engelsen denken
over alles anders dan wij op het continent dus daar wordt eveneens tweemaal gezoend. Ze beginnen wel steevast aan de verkeerde kant, net alsof
ze in de auto zitten dus pas op voor 'indringers'.
Amerikanen tenslotte geven graag een ferme 'handshake', daar wordt vaak ook letterlijk een 'shake' mee
bedoeld. Als het even tegenzit ligt je arm uit de kom, maar zoenen, nee, dat doen ze liever niet.
Oh ja, ik mag onze zuiderburen niet vergeten, die hebben een trend ingezet, ze kussen bij voorkeur nog maar
één keer. Nou, laten wij als Amsterdammers dan maar de gulden middenweg kiezen en het zoenen
beperken tot twee. Gevoelsmatig weet je zelf wel welke wang als eerste aan de beurt is, je tijdelijke zoenpartner biedt
er vanzelf wel een aan, gewoon afwachten en als het meezit wordt er niet gesproeid.
Ik zeg: één kus is genoeg, twee als het moet, drie is teveel.
Naschrift 1 september 2012
Bovenstaand stukje schreef ik vóór de zomer van 2011, er is dus weinig terechtgekomen van mijn pogingen, nu vertoef
ik regelmatig in Spanje dus met mij komt het wel goed, daar lebberen ze nog steeds stevig en intens, maar maximaal tweemaal. Mensen
in mijn omgeving zijn er inmiddels aan gewend dat ik die derde smakkerd weiger te ontvangen en te geven, maar toegegeven, ik sta
op een eenzaam plekkie.
Maar er is hoop!
Niemand minder dan Glennis Grace (link) heeft het helemaal gehad met het gesmak, en
zij kan het weten want Glennis komt nogal eens iemand tegen in haar vak en zeg nou zelf, wie wil Glennis nu niet even aan de wang
drukken. Maar lieve mensen, het moet een wederzijds genoegen zijn
en als Glennis op haar Twitter account (@GlennisGrace) zegt:
Oke als je ook zo een hekel hebt aan het geven van die drie verplichte zoenen RT!!! Ik ben er klaar mee!
en
Maar dan trekken ze me weer terug voor die andere twee! Heb het zo gehad ermee haha!
...tja, misschien is het toch tijd voor een nieuwe poging.
Laat ons Mokummers dan maar weer eens het voortouw nemen, ik zeg: social kissing!
Vervolg
De handkus
Iemand wees me erop dat je ook een handkus zou kunnen geven maar ach, dat is weer zo typisch Frans. En, ook daar hoort een etiquette
bij. Je geeft alleen vrouwen een handkus, want je weet, Franse mannen zoenen elkaar ook, maar niet op de hand. Maar die handkus is
ook maar alleen bedoeld voor getrouwde vrouwen en dan nog is deze traditie voornamelijk 'gewoon' in Zuid-Frankrijk.
Echter, als je de bedoeling hebt een Franse dame (getrouwd of niet) het hof te maken dan zoen je haar ook echt op de hand. Is dat niet
je bedoeling dan zoen je de hand niet echt, je doet alsof. Weet dus waar je aan begint!
De luchtkus
Jaha, die bestaat echt. De Amerikanen hebben daar een handje, uh, mondje van. Ik schreeef al dat Yankees liever je arm eraf trekken dan
dat ze zoenen maar als het dan toch moet, uit beleefdheid, dan draaien ze hun hoofd zover om dat je bijna oorvet tegenkomt. Ze zoenen dan
lucht en verwachten dat jij dat ook doet.
Filmpje
Beeldmateriaal genoeg, als je zoekt naar 'de kus'. Maar we krijgen les, van Amerikanen, twee nieuwslezers van ABC belichten
'social kissing'.
Gelukkig kwam hij telkens op tijd tot het besef dat de realiteit hard kan zijn en zwaaide dan haast
moeiteloos af een straatje in. Stoepen en de rijbaan? Dat maakte voor onze Michael Schumacher niet uit,
alles is gelijk en aan rode stoplichten doen we ook niet.
We waren in no-time thuis, minutenwerk. Wel even twintig euri aftikken. Daarmee sloten we dag (nacht
eigenlijk) duur af maar ach, de gehele dag had ik mijn zakken al flinke lopen legen dus dat kon er
ook nog wel bij. Het maakte de dag compleet, we hebben het er nog over.