Column: wat jij wilt
Op deze pagina kan iedereen een ei leggen. Vrouwonvriendelijke, discriminerende of seksueel gekleurde
boodschappen heb ik een boodschap aan, die lees ik, maar plaats ik dus niet. Voor de rest:
leef je uit!
Zo makkelijk gaat dat...
Voor de tweede maal binnen een jaar sterft er iemand na te zijn mishandeld door een amateur-voetballer. Blijkbaar was die eerste keer niet voldoende
om te beseffen dat je met je poten van iemand af moet blijven.
Zo makkelijk gaat dat...
Maar maatregelen blijven ook deze keer uit, we nemen één minuut stilte, gooien het amateur-voetbal eruit, doen een rouwband om en gaan
weer over tot de orde van de dag.
Ik was vijftien, had een vriendinnetje, was blij met mijn nieuwe fiets en zelfs blij dat ik op school bleef zitten want bijna de helft bleef zitten, het was
ook zo gezellig in de Jordaan. In de Hazenstraat was een pleintje waar nu woningen en een winkel staan. Op dat pleintje stond een bankje, daar
stierf een jongen. Hij was in de 'black mouse' geweest en had drugs gebruikt.
Het was een tent waar niemand van onze school kwam, het zag eruit zoals de naam klinkt: luguber. Ik had er ook geen behoefte aan, ik had mijn handen vol
aan mijn leuke vriendinnetje en vriendschappen. Niemand dacht er ook maar één seconde aan om drugs te gebruiken of rotzooi te trappen. Ik zeg
daarmee niet dat er nooit wat gebeurde want ik was geen heilige maar vergeleken met de jeugd van tegenwoordig waren we lieve jongens en meisjes.
Dat de Black Mouse zomaar kon bestaan was toch eigenlijk van de gekke.
Zo makkelijk gaat dat...
Een paar jaar later ontmoette ik iemand die zo'n zes, zeven jaar ouder was, hij begon een coffeeshop, wist ik veel, zijn vriendin vond ik wel leuk hoewel
ze ouder was maar ze had twee enorme pluspunten waardoor ik mijn ogen nooit van haar af kon houden. Maar ze was makkelijk, te makkelijk. Niet dat ik
een kans waagde want ik was nog een broekie, maar meer makkelijk in de zin van 'wie goed voor mij is krijgt wat lekkers'. Ze rotzooide dus ook maar wat
aan, zelf met de beste vriend van de jongen die de coffeeshop was begonnen.
Zo makkelijk gaat dat...
Mijn overbuurman was een autohandelaar, die belazerde iedereen als hij de kans kreeg en als je samen met je vrouwtje een auto kwam kopen dan wilde hij wel
een flinke korting geven als je je vrouw een paar uurtjes achterliet. Zo makkelijk ging dat bij hem. Maar hij was ook een pooier, zijn eigen vrouw speelde
avond aan avond de hoer als hij zat te pokeren met zijn maten. Zo ervaarde ik praktisch op de stoep van mijn huis hoe eenvoudig het leven voor sommigen in
elkaar zit.
Zo makkelijk gaat dat...
Ik bespaar je de incidenten die ik en mijn familie en vrienden later mee hebben moeten maken. De moraal is dat ik werkelijk niet begrijp dat er niemand een
oplosssing kan bedenken voor straattereur zoals het doodtrappen van een grensrechter. In de vorige eeuw stonden er regels van moraal en fatsoen in de wet. Zo
had je de plicht om voor een armlastig familielid te zorgen.
Die regels zijn eruit gehaald, daarmee begon het verval. Hoe kun je nu als politicus praten over moraal als je geen wet hebt waarin geregeld is wat moraal
inhoudt en hoe je 'goed fatsoen' bedrijfd? Banken rommelen maar wat aan en de burger draait ervoor op. De Griekse regering is de meest corrupste van Europa,
ze zijn volgens een recent onderzoek nog erger dan de ergste Italiaan.
Zo makkelijk gaat dat...
We zijn op een glijdende schaal beland, een hellend vlak dat ingesmeerd is met groene zeep. We pappen en houden wat nat met zijn allen. Als je ergens iets
van zegt kun je een pomp voor je kanis krijgen, we houden dus maar massaal onze kop. We laten zelfs een vijftien-jarige een vader van 41 doodtrappen,
want waar was iedereen?
Extreem zware straffen zouden niet helpen, maar hebben we dat dan ooit uitgeprobeerd? Waarom altijd naar Amerika wijzen dat iets niet werkt? In Engeland
en Duitsland ken ik wetten en regels die veel zwaarder zijn dan bij ons en daar helpt dat juist wel. In Spanje en België is meer ontzag voor de politie
dan in Nederland, dat werkt. Ik heb dat met eigen ogen gezien, met de Mossos in Spanje spot je niet.
We durven dus al niet eens meer de nodige maatregelen te nemen om te voorkomen dat je na het profvoetbal ook al niet meer naar het amateur-voetbal
kunt gaan. Via Twitter en anonieme haat-mailtjes durven we wel, maar verder...
We kunnen ook niet alles zelf, de overheid moet ons een handvat geven, voor alle burgers zorgen. Soms denk ik wel eens dat hoe harder je schreeuwt des te meer
je voor elkaar krijgt. Belachelijk natuurlijk. De overheid zou er voor iedereen moeten zijn dus ook voor die grensrechter. Na het vorige dodelijke ongeval
rond een amateurwedstrijd presteerde de KNVB het om de straffen te verlagen, in plaats van te verhogen. Absurd.
De oorzaak van de verharding moet volgens mij gezocht worden in het gedogen. De voorbeelden die ik gaf rond prostituie, geweld en drugs kwamen voort uit
gedogen, en van kwaad werd het tot erger. En ik zie nog steeds geen oplossingen van de overheid. De visie ontbreekt totaal bij alle regeringen van de
laatste twintig jaar. En dat is misschien nog wel mijn grootste angst, dat het alleen maar erger wordt en er volgende week weer iemand onnodig
sterft, en de week erop weer een.
Zo makkelijk gaat dat...
Reageren per mail?