Mokums

Leef je uit met een column

Op deze pagina kan iedereen een ei leggen. Vrouwonvriendelijke, discriminerende of seksueel gekleurde boodschappen heb ik een boodschap aan, die lees ik, maar plaats ik dus niet. Voor de rest: leef je uit!

Fusilladeplaats Amstel Amsterdam

Het vertroebelen van waar de vierde mei jaarlijks voor staat door ook Duitse slachtoffers te herdenken is geen goede zaak. Zo lang er nog mensen zijn die de holocaust ontkennen en veel Amsterdammers niet weten wat er precies gebeurd is moet de focus liggen op 'denken' zodat het 'weten' op de eerste plaats blijft staan als we memoreren aan de verschrikkingen van de Tweede Wereldoorlog.

Natuurlijk schrijden de jaren voort, maar er zullen altijd nabestaanden zijn die blijvend lijden, beelden die vragen oproepen zullen nimmer verdwijnen, veel vragen waarop vaak, maar niet altijd antwoorden te geven zijn. We moeten dus bij de kern blijven en niet afdwalen. Ik wil je een kort verhaal vertellen, weinigen kennen het maar het geeft een intens beeld van de meedogenloosheid van de bezetter.
Vijf jaar lang, nee, niet één dag, niet één week of één maand, maar zestig maanden lang, 1.800 dagen hielden de nazi's ons land in een ijzeren greep.

Cees stierf voor ons land

Cees Ittmann werkte in een ziekenhuis in de binnenstad van Amsterdam (BG) toen de oorlog uitbrak, hij was 25 jaar oud. Samen met collega-studenten vervalste hij persoonsbewijzen, braken ze in bij Duitse kantoren om gegevens van risico-lopende Amsterdammers te wijzigen, maakte hij deel uit van een knokploeg die aanslagen pleegden op Duitse officieren om tenslotte opgenomen te worden in het georganiseerd verzet van de Nederlandse Binnenlandse Strijdkrachten onder leiding van Prins Bernhard.
Hij verzorgde als arts zieke en gewonde verzetsmensen, verstrekte medicijnen en hielp onderduikers op alle mogelijke manieren. Vanaf de zomer van juli 1943 liep zijn eigen leven iedere dag gevaar. De hongerwinter was op zijn hoogtepunt in januari 1945, Lena, een jonge Joodse is door de Duitsers in haar buik geschoten en wordt streng bewaakt in het ziekenhuis.

Cees Ittmann zet een lumineus idee in elkaar om Lena uit het ziekenhuis te krijgen zodat zij niet verhoord kan worden als zij weer hersteld is. De actie lukt, maar een van de knokploegleden wordt opgepakt en slaat door. Hij verraad wie Lena geholpen hebben waarop de Duitsers een inval doen in het ziekenhuis waar op dat moment alleen Cees aanwezig is.
Cees wordt op het hoofdbureau van politie aan de Weteringsschans gemarteld maar zwijgt. Ernstig gewond brengen ze hem en een aantal anderen naar onderstaande plek en...


... schieten hen door het hoofd. Hetzelfde zou zich op deze plaats aan de Amstel, de rand van Amsterdam Zuid, herhalen met rond de 150 andere Amsterdammers. De Duitsers waren meedogenloos. Snoeihard, voor een jongeman die velen het leven redde maar zelf op 7 februari 1945 werd vermoord.

Houden zoals het is

Cees is een van de duizenden redenen waarom de Dodenherdenking moet blijven bestaan in de vorm zoals we dat al jaren doen, in Amsterdam, maar ook in dat kleine dorp op de heide. Met elke wanklank, ieder oprekken van procedures en aanpassen van tradities doen we geweld aan de doden en helden van de oorlogsjaren en vermoorden we Cees een beetje opnieuw.

Cees liet een lieve vrouw na, hij ligt begraven op de Erebegraafplaats te Bloemendaal, grafkuil B (gedenksteen 1), grafvak 9. Op de fusilladeplaats staat een gedenkmonument, de plek grenst aan twee paden, het Rozenoordpad en het Ceasar Willem Ittmannpad.


Als je meer wilt weten over Amsterdam tijdens de Tweede Wereldoorlog kun je onder andere hier terecht:

   DE DOKWERKER

   JOODS AMSTERDAM

   VERRAAD ANNE FRANK

   JOODS HISTORISCH MUSEUM

Op deze plek staan verwijzingen naar de andere columns

Column01 Verschil tussen Barcelona en Amsterdam

Column02 Herinneringen aan de Spaarndammerbuurt

Column03 1 op de 8 politie agenten gaat wel eens de fout in

Column04 Mooi is niet altijd praktisch

Column05 Het neveneffect van Wilders

Column06 Ajax probleem zo opgelost. Een ABC'tje

Column07 Alweer een crisis?

Column08 Volkskoffiehuizen

Column09 Stopie

Column10 Ajax kampioen, maar wat nu?

Column11 Buurt in de uitverkoop

Column12 Hoe stoer is de gemiddelde Amsterdammer

Column13 CIDI: zo bekrompen

Column14 Bunker in de Zaanstraat

Column15 Plat praten

Column16 Zwaarder straffen

Column17 Metro station 'Ramses Shaffy'. Niet doen!

Column18 EU is er niet voor de kleine man

Column19 Geen Nieuwjaarsreceptie Amsterdam verkeerd signaal

Column20 Tot een zeker moment was multi-cultureel 'hot'

Column21 Economie is niet zo moeilijk

Column22 Suikerbieten, een overdenking

Column23 Een Amerikaan (die ooit Amsterdammer was) in Artis

Column24 Herinneringen aan De Baarsjes

Column25 Ajax moet investeren in Menselijkheid

Column26 "Hier verdienen de Joden hun geld"

Column27 Sociale klassen

Column28 Denken in mogelijkheden, niet in beperkingen, net als Marokkanen doen

Column29 De column van Willem Holleeder

Column30 Aftellen voor NZ-lijn begonnen

Column31 We gedogen wat af in Nederland

Column32 Kerstbomen. De fik erin!

Column33 Ik weet niet beter

Column34 Katten in de Amsterdamse horeca

Column35 Markt op de Noordermarkt, langer dan je misschien denkt

Column36 Lekker eten en goed eten, dat zijn twee heel verschillende belevingen

Ook gehoord worden? Stuur mij je column!

Geen Website? Voor kleine bedrijven in Amsterdam heb ik een totaalproduct, ik maak persoonlijk met u goede en eerlijke afspraken voor een succesvolle website. >>> KLIK HIER <<< Wat En Waar? De Jordaan Mokums Mataglap - knettergek Heuler - meeprater Mansjen - geld ophalen Jeremiade - oeverloos gezeur Kaskenade - druk maken om niets, ophef  >>> PLAT AMSTERDAMS <<< Wat blaadjes Happy Ending niet en wel wat je denkt Parkeerplaats Amsterdam niet echt eenvoudig Oudste huis van de stad is dat wel zo? Keizerskroon Rood, blauw of toch goud? De Lommerd snel geld lenen Nieuwsbrief schrijf je gratis in